blow
1. As air current. Puhi, pā, papā, pā makani, ulu, unu (wind); pūhihio, makani, pua; — softly, ani, aniani, ʻōaniani, māaniani, hiohio, ʻōnini, pua aheahe, ahe, kōaheahe, ʻōaheahe, papaiāulu; — in gusts, hio, kākala; — strongly or in a gale, pāhili, loku, kuke kū; — in a straight course, hina; — at an angle, pā lala; — favorably, hinaleʻa; — away, puhi pau, pupuhi, luehu, hoʻopuehu; —, as a cool breeze, hau; — spray or dust, pua ehu, pulelehua, laumāewa; — smoke, pūkoʻa; — a Kona wind, Kona; — in a current or draft, āmio; — helter-skelter, pūlunaluna; — up, pākākā (as a balloon); pahūpahū, pahū, hoʻopahūpahū (explode); — from the mouth, kī, puhi; — sonorously, ʻūhīʻūhā (as accompanying volcanic surging). Cf. ulu 1, wind 1. Blow the nose, hoʻokē ihu.
2. Strike. Haua, hāuna, hahau, hauhāuna, uhau, kuʻia, kuʻina, lāʻau; undercut —, poholalo; underhanded —, huʻalepo; glancing —, kā kīkepa; — of fist, puʻupuʻu lima; — of a club, lāʻau. To hurl a blow by swinging from the shoulders, hahau kākua. To deliver a blow of the fist, hao mai i ka puʻupuʻu; hāneoʻo (rare). To receive a resounding blow, kanono. Loud sound, as of a blow, kani kanono. A single blow of the youth, hoʻokahi lāʻau o ka uʻi (boast of a fighter who fells a foe with a single blow).